Γράμμα μιας μητέρας στην Υπουργό Παιδείας

Απο το Blog Τροκτικό http://troktiko.blogspot.com/2010/05/blog-post_6693.html


"Γεια σας κ.Υπουργέ Παιδείας !"


"Είμαι ωρομίσθια εκπαιδευτικος σε άλλη πόλη , 200 χλμ, μακρυά απο την πόλη μου. Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει φυσικά όλες τις κατηγορίες των εκπαιδευτικών , εκτός της σημαντικότερης ,της " ανθρώπινης".Θα ήθελα πραγματικά να μου πείτε αν "κοστολογείται" την μόνιμη αναπηρία ενός τέκνου ? Μπορεί να μεταφραστεί μια αναπηρία σε μόρια και δη σε 5? Δυστυχώς οι έχοντες την πολυτέλεια να γεννούν φυσιολογικά και υγιή παιδιά , προφανώς ανήκετε κι εσείς σ'αυτή την κατηγορία, μπορούν να αξιολογήσουν την μόνιμη αναπηρία με κάποια μόρια... Πραγματικά ίσως...
να χρειάζεστε πέντε ζωές για να αντιληφθήτε τον αγώνα που κάνουμε , όλοι εμείς οι γονείς, που είχαμε την ευλογία να φέρουμε στον κόσμο αυτά τα παιδιά. Νομίζω κι όχι μόνο στην θεωρία αλλά και στην πράξη ότι αν κάποιος χρήζει βοήθειας του κράτους και της παιδείας είμαστε αυτοί οι γονείς. Δεν μας φτάνει ο δυσβάσταχτος αγώνας για το τι μας περιμένει αύριο , σε ποιο νοσοκομείο θα ξημερώσουμε, θα πρέπει να προστεθεί και η επαγγελματική μας ανασφάλεια ? Τελικά επιβεβαιώνεται με το πολυπόθητο νομοσχέδιο σας ότι όντως είμαστε τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Που είναι λοιπόν τα πραγματικά κοινωνικά κριτήρια , η κοινωνική πρόνοια ? Εκτός βέβαια αν θεωρείται ότι είναι το ίδιο έυκολο με τους υπόλοιπους συναδέλφους και για εμάς , να πάρουμε μία βαλίτσα και να πάμε απο χωριό σε χωριό , ανεξαρτήτως αν θα κοστίσει την υγεία του παιδιού μας ? Ή ακόμα καλύτερα ότι μπορούμε να αφιερώσουμε τον ήδη εξαντλημένο μας χρόνο απο θεραπείες , φυσιοθεραπείες, λογοθεραπείες , εργοθεραπείες, σε ποιοτικό διάβασμα , αφού άλλωστε θα έχουμε και την ψυχική ηρεμία γι'αυτό , μιας και δεν συντρέχει κάτι σημαντικότερο στη ζωή μας, πέραν φυσικά απο τον αγώνα μας να διατηρήσουν τα παιδιά μας το δικαίωμα να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Λυπάμαι πραγματικά για την τόσο απάνθρωπη και απαξιωτική σας στάση απέναντι στους 121 εκπαιδευτικούς με παιδιά με αναπηρία κι εύχομαι κάποια στιγμή να διακρίνετε πέρα απο το δέντρο και το δάσος...
Αναμένω, κι εύχομαι όχι άδικα , σε μία σύντομη κι ενθαρρυντική απάντησή σας."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ