Προσυπογραφή υπομνήματος του συλλόγου μας απο άλλους συλλόγους

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΟΝΕΩΝ-ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
ΓΑΛΗΝΟΥ 108 Αρ. πρωτ. 11/2009
661 00 ΔΡΑΜΑ 10/10/2009
Πληροφορίες :
Κουμουστιβίδης Κωνσταντίνος 6977874009
Πρασιάδου Σταυρούλα 6980788184
Μουμούρη Αθανασία 6982556244
Email : goneispma@gmail.com
Blog
http://goneispaidiwnmeanapiria.blogspot.com/

Προς: Συλλόγους

ΥΠΟΜΝΗΜΑ


Σημείο αιχμής και δείκτης ποιότητας μιας Δημοκρατικής και ευνομούμενης Πολιτείας, αλλά και κριτήριο αξιολόγησης του επιπέδου της πολιτισμικής ανάπτυξης μιας κοινωνίας, αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο η συγκεκριμένη πολιτεία και κοινωνία εκφράζει την ευαισθησία της απέναντι στις μειονοτικές κοινωνικές κατηγορίες. Ακριβώς επειδή η αξία της ισότητας λαμβάνει ουσιαστικό περιεχόμενο όταν δεν ανάγεται σε μια αφηρημένη διακηρυκτική αρχή και επίκληση, (ειδάλλως περιπίπτει σε μια τυφλή ισοπέδωση) αλλά αντίθετα όταν καθιστά ορατή και αναγνωρίζει εμπράκτως τη διαφορετικότητα, χρέος του κράτους , που ορίζεται και με συνταγματική επιταγή, είναι να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των ιδιαίτερα ευπαθών ομάδων, όπως είναι τα άτομα με αναπηρία, έτσι ώστε να εξασφαλίζονται όλοι οι απαραίτητοι όροι και προϋποθέσεις μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης των ατόμων αυτών.
Ενδεικτικά επισημαίνεται η ρητή συνταγματική αναφορά (άρθρο 21, παρ.6) σύμφωνα με την οποία «…τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας…»και (άρθρ. 21 &2) «….το κράτος μεριμνά για την υγεία και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος και για την περίθαλψη των απόρων…»
Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα, και παρά τις αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, και παρά το γεγονός πως από την πλευρά της η πολιτεία δείχνει να αντιλαμβάνεται, να συμμερίζεται και να κατανοεί τη δραματικότητα της συνθήκης, δεν έχει λάβει καμιά ουσιαστική μέριμνα μιας για την προστασία μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης κοινωνικά ομάδας, ήτοι των γονιών που έχουν παιδιά με αναπηρία και πιο συγκεκριμένα των εκπαιδευτικών που είναι αδιόριστοι και έχουν ανάπηρα παιδιά.
Όλοι οι παραπάνω αδιόριστοι εκπαιδευτικοί αποτελούμε μια μικρή αριθμητικά ομάδα ανθρώπων που δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε επί ίσοις όροις το αναφαίρετο δικαίωμά μας στην εργασία, δεδομένων των ανυπέρβλητων αναγκαιοτήτων και απαιτήσεων της κατάστασής μας. Οι οικογένειές μας αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα αναπηριών και ειδικών αναγκών πχ γονείς παιδιών με καρκίνο, λευχαιμίες, βαριά νοητική στέρηση, τετραπληγίες κτλ προβλημάτων δηλαδή που χρήζουν διαρκούς και ειδικής μέριμνας και φροντίδας και περίθαλψης. Γίνεται κατανοητό λοιπόν το βάρος και η ένταση των δυσκολιών αυτής της καθημερινότητας, επηρεάζει καθοριστικά και πολυδιάστατα τη δυνατότητά μας για εύρεση εργασίας και πόσο μάλλον όταν αυτή εκφράζεται με το οξύμωρο σχήμα, να είμαστε από τη μια αδιόριστοι εκπαιδευτικοί και να αδυνατούμε από την άλλη να διεκδικήσουμε με σοβαρές προοπτικές και ίσους όρους την πρόσβασή μας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, άρα και να καταθέσουμε την προσωπική μας εμπειρία στον εκπαιδευτικό χώρο όντας γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες και εκπαιδευτικοί συνάμα.
Ως εκ τούτου οι γονείς των παιδιών αυτών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν εργασιακό και κοινωνικό αποκλεισμό, αφού, για λόγους που δεν οφείλονται σε υπαιτιότητά μας, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε εργασία και εξ αυτής τα αναγκαία για τη στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωση των οικογενειών και των παιδιών μας. Έτσι αντιμετωπίζουμε διαρκώς το φάσμα της ανεργίας και τον κίνδυνο να μείνουν τα παιδιά μας ανασφάλιστα χωρίς τη δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ,συνυπολογίζοντας και τις ιδιαίτερα αυξημένες λόγω της κατάστασής μας οικονομικές υποχρεώσεις. Διότι, πέραν των εξόδων διαβίωσης, αντιμετωπίζουμε το επιπλέον κόστος , το οποίο φυσικά όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να παραβλέψουμε ή να περικόψουμε αλλά για κανένα λόγο δεν θα μπορούσαμε να απεμπολήσουμε καθώς αφορά στην αποκατάσταση και εντέλει στην ίδια την ύπαρξη των παιδιών μας.
Η Πολιτεία φαίνεται επιτέλους να αναγνωρίζει την ανάγκη προστασίας των γονιών που έχουν παιδιά με αναπηρία, γεγονός που εκφράστηκε ως διάθεση επίλυσης του προβλήματος μας στις επαφές μας με τον κ. Υπουργό Παιδείας και τους αρμόδιους εκπροσώπους και φορείς του Υπουργείου Παιδείας, ωστόσο δεν έχει μεταφράσει ακόμη αυτή την αναγνώριση σε συγκεκριμένες θεσμικές ρυθμίσεις που να λύνουν πραγματικά και ουσιαστικά το πρόβλημα όπως έχει ήδη πράξει και δικαίως, για άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες, τα άτομα με αναπηρίες.
Ενδεικτικά παρακάτω αναφέρεται το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει σήμερα για την κατηγορία των γονιών με ανάπηρα τέκνα, από τις οποίες εμφαίνεται καθαρά ότι, αν και αναγνωρίζεται ότι υπάρχει πρόβλημα , ωστόσο αυτό δεν αντιμετωπίζεται ορθά και διεξοδικά:
1.Σύμφωνα με το ΠΔ 50/1996, οι διορισμένοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι έχουν ανάπηρα τέκνα έχουν τον πρώτο λόγο στις μεταθέσεις.
2.Σύμφωνα με το ν. 2648/1998, οι γονείς που έχουν τέκνο με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω θεωρούνται ειδική κατηγορία για την απασχόλησή τους σε φορείς του ιδιωτικού και του ευρύτερου δημοσίου τομέα καθώς και σε δημόσιες υπηρεσίες ,ΝΠΔΔ και ΟΤΑ.
3.Σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο 3699/2008 για την ειδική αγωγή, σε περίπτωση που υπάρχουν ανάγκες που δεν καλύπτονται με μετάθεση, διορισμό, απόσπαση ή συμπλήρωση ωραρίου, προσλαμβάνονται και εκπαιδευτικοί γονείς παιδιών με αναπηρία 67% και άνω ύστερα από πιστοποίηση των αρμόδιων διαγνωστικών υπηρεσιών. Ο νέος αυτός νόμος δίνει απλά στους γονείς παιδιών με αναπηρία τη δυνατότητα να συμπεριληφθούν στους πίνακες Ειδικής Αγωγής, χωρίς όμως να τους δίνει κανένα προβάδισμα ή κάποια ποσόστωση στις προσλήψεις.
Ιδιαίτερα σήμερα και προϊόντος του χρόνου οι εγγεγραμμένοι αδιόριστοι γονείς εκπαιδευτικοί στον πίνακα Β΄ της Ειδικής Αγωγής τείνουν να αποτελέσουν, αν ήδη δεν αποτελούν πλέον διακοσμητικό στοιχείο αφού η σειρά κατάταξής τους στον πίνακα απαγορεύει την πρόσληψή τους ως αναπληρωτών.

Όλες οι παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, αποτελούν ημίμετρα, τα οποία δεν λύνουν το πρόβλημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών, οι οποίοι ζητούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια.
Για τους παραπάνω λόγους απευθυνόμαστε σε όλους τους συλλόγους, (στους οποίους ανήκουμε και είμαστε μέλη) φορείς , ομοσπονδίες κτλ. που ως κύριο μέλημα έχουν την προστασία και διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών με ειδικές ανάγκες και των οικογενειών τους, προκειμένου να στηρίξουν τα δίκαια αιτήματά μας. Ζητούμε τη συμπαράσταση και την έμπρακτη αλληλεγγύη στον αγώνα μας να διασφαλίσουμε τους στοιχειώδεις όρους της εργασιακής μας αξιοπρέπειας.




Όλοι εμείς, λοιπόν , οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί με ανάπηρα τέκνα, δεν ζητούμε ελεημοσύνη, ούτε θέλουμε να προκαλέσουμε οίκτο. Ζητούμε το αυτονόητο, αυτό που κάθε πολιτεία με ευαισθησία και κατανόηση όφειλε να έχει ήδη πράξει από μόνη της .

ΖΗΤΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΑΝΩ ΤΟΥ 67%








Με Εκτίμηση

Για το ΔΣ του Συλλόγου

ο Πρόεδρος η Γεν. Γραμματέας



Κουμουστιβίδης Κωνσταντίνος Πρασιάδου Σταυρούλα


Το ΔΣ του Συλλόγου μας καλεί όλους όσους μπορούν να ενημερώσουν συλλόγους στις πόλεις τους, ώστε να προσυπογράψουν το παραπάνω υπόμνημα, που θα σταλεί στο Υπουργείο Παιδείας, Οικονομικών, Απασχόλησης και στον Πρωθυπουργό, ώστε δοθεί επιτέλους λύση στο πρόβλημα μας. Για τυχόν διευκρινήσεις επικοινωνήστε με τα μέλη του ΔΣ.
Το παραπάνω κείμενο σε μορφή Word μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.http://www.4shared.com/file/139941877/6d8c34d2/___1_10_2009.html

και εδώ http://www.4shared.com/file/140150287/11512db9/__online.html μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο όπου ο σύλλογος που θέλει να προσυπογράψει το υπόμνημα μας μπορεί να το κάνει αντικαταστώντας τα μπλε γράμματα με τα στοιχεία του συλλόγου και των μελών του ΔΣ τους και να το στείλει στο mail του συλλόγου μας.
goneispma@gmail.com