Child Development Forum

Κείμενα απο το forum 'Child Development Forum'

http://childdevelopment.forumotion.com/f12-forum

Όταν η οικογένεια έχει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες...



Οι ενοχές...

Οι ενοχές είναι επίσης ένας πολύ σημαντικός συναισθηματικός παράγοντας που βασανίζει τους γονείς. Συναισθήματα φόβου, απογοήτευσης, σύγχυσης, απόρριψης και έλλειψης δύναμης να κάνουν κάτι για να μεταβάλουν τη δύσκολη αυτή κατάσταση βασανίζουν πολλούς γονείς και αποτελούν τη φυσιολογική αντίδραση σε μια αναπάντεχη κατάσταση. Αυτό που πρέπει να θυμούνται οι γονείς είναι ότι ναι μεν δεν μπορούν να αλλάξουν το παρελθόν και τη διάγνωση, αλλά μπορούν να έχουν μια θετική επιρροή στην εξέλιξη του παιδιού τους, χτίζοντας θετικές σχέσεις γύρω τους και δημιουργώντας μια ζεστή οικογένεια που προσφέρει αγάπη, σιγουριά και φροντίδα σε όλα της τα μέλη.

Χειρισμός των αρνητικών συναισθημάτων

Τα συναισθήματα που περιγράφηκαν παραπάνω είναι φυσιολογικά. Οι γονείς πρέπει να αναθεωρήσουν τις ελπίδες και τα όνειρα που είχαν για το παιδί τους στο πλαίσιο της ειδικής του ανάγκης. Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουν το θυμό τους, να τον αποδεχτούν και, στη συνέχεια, να απαλλαγούν από αυτόν. Παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην είναι φανερό την ώρα της οδύνης, η ζωή βελτιώνεται και τα θετικά συναισθήματα επιστρέφουν. Χρειάζονται αποδοχή και προσωπική προσπάθεια για την αντιμετώπιση των αρνητικών συναισθημάτων. Με αυτό τον τρόπο, ο γονιός θα απαλλαγεί από την αρνητική επιρροή του θυμού και της πίκρας του που απορροφά την ενεργητικότητα και την πρωτοβουλία του, θα θωρακιστεί και θα αποκτήσει νέα ψυχικά εργαλεία για να αντιμετωπίσει τυχόν δυσκολίες που θα προκύψουν στη συνέχεια. Η επαγγελματική βοήθεια από τους ειδικούς μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σε αυτήν τη φάση της ζωής τους.

Θετική στάση ζωής

Μία θετική στάση ζωής είναι πολύ χρήσιμη στην αντιμετώπιση και των δυσκολότερων καταστάσεων. Ο άνθρωπος μπορεί πάντα να δει τη θετική πλευρά των πραγμάτων, χωρίς να αρνείται τη σοβαρότητά τους. Όταν, για παράδειγμα, στην κόρη του κυρίου και της κυρίας x γνωστοποιήθηκε η διάγνωση της μυϊκής δυστροφίας, μετά το αρχικό σοκ, οι γονείς ανακουφίστηκαν από το γεγονός ότι η φυσική αυτή αναπηρία δεν συνοδευόταν και από πνευματική καθυστέρηση. Στη διαμόρφωση μιας θετικής στάσης ζωής βοηθά και η αφιέρωση χρόνου από την πλευρά των γονιών για τον εαυτό τους και τις δικές τους ανάγκες, πέρα από εκείνες του παιδιού τους. Η ξεκούραση, η σωστή διατροφή, η καταπολέμηση του άγχους και οι κοινωνικές επαφές μπορούν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα.

Μήνυμα προς όλους τους γονείς: "Δεν είστε μόνοι σας!"
Η απομόνωση που νιώθουν οι γονείς, κυρίως την εποχή της διάγνωσης αλλά και σε άλλες κρίσιμες καμπές της ζωής του παιδιού με ειδικές ανάγκες, παρατηρείται πακγοσμίως. "Ένιωθα σαν να κουβαλούσα το βάρος όλου του κόσμου στους ώμους μου και ότι ήταν απλώς ζήτημα χρόνου το πότε θα λύγιζα" εξομολογείται η μητέρα ενός παιδιού με εγκεφαλική παράλυση. Και η αντίδρασή της δεν είναι καθόλου παράξενη, αφού πρόκειται για μία από τις βασικές συναισθηματικές αντιδράσεις που χαρακτηρίζουν τους γονείς που έχουν ένα παιδί με αναπηρία, διανοητική, κινητική, ή άλλου είδους. Η πρώτη σκέψη είναι "γιατί να τύχει αυτό σε μας;" με το συνεπαγόμενο συναίσθημα μοναξιάς και πεποίθησης ότι είναι οι μοναδικοί που αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση.

Δυστυχώς, μέχρι πρόσφατα, άγνοια και άγραφοι κοινωνικοί κανόνες που ήθελαν την τήρηση σιωπής γύρω από τα ζητήματα ειδικών αναγκών επέβαλαν την κοινωνική απομόνωση των οικογενειών με παιδιά που έχουν ειδικές ανάγκες.
"Τολμηροί" γονείς που κυκλοφόρησαν με ένα μωρό με σύνδρομο Down στο καροτσάκι του εξομολογούνται: "Ανθρωποι στο δρόμο ή σε δημόσιους χώρους έσκυβαν πάνω από το καροτσάκι χαμογελώντας, αλλά μόλις αντίκριζαν τον γιο μας απέστρεφαν το βλέμμα και έκαναν αρνητικά σχόλια, αγκάθια που μπήγονταν στην καρδιά μας". Και δεν είναι οι μοναδικοί γονείς που έχουν μια τέτοιου είδους ιστορία να μοιραστούν. Αλλά, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, μαθαίνοντας από την εμπειρία τους, και έχοντας τη δυνατότητα να μοιραστούν και να συγκρίνουν την ιστορία τους με εκείνη άλλων γονιών σε παρόμοια θέση, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι δεν ήταν μόνοι στην πορεία των πραγμάτων.

Πηγή: health.in.gr (Λίζα Βάρβογλη - Κλινικός Ψυχολόγος).

Αντιμετώπιση του κοινωνικού περίγυρου - Τα αδέλφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες

Αντιμετώπιση του κοινωνικού περίγυρου

Η άγνοια και η έλλειψη κατανόησης συχνά οδηγούν στη λάθος αντιμετώπιση που έχουν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες από τον περίγυρό τους. Οι γονείς είναι συνήθως αυτοί που το αντιλαμβάνονται και πληγώνονται. Μπορούν όμως να επιμορφώσουν τους γύρω τους για την κατάσταση του παιδιού τους και να τους προτείνουν θετικούς τρόπους αντιμετώππισής του. Αν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό ή συναντούν μεγάλη αντίδραση, ίσως είναι καλύτερα να απομακρυνθούν από τα συγκεκριμένα άτομα που τους προξενούν δυσκολίες.

Τα αδέλφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες

Σε κάθε οικογένεια μπορεί να αναπτυχθούν τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα ανάμεσα στα αδέλφια, που οφείλονται στην παρουσία της ειδικής ανάγκης. Οι έγνοιες που έχουν τα υγιή αδέλφια παιδιών με ειδικές ανάγκες μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω:

-Ενοχή που δεν έχουν ειδικές ανάγκες, ενώ ο αδελφός/η αδελφή τους έχει.
-Τύψεις ότι έχουν κάνει κάτι που προκάλεσε την ειδική ανάγκη.
-Ντροπή για την εμφάνιση ή τη συμπεριφορά του αδελφού τους.
-Φόβο ότι και τα ίδια μπορεί να εμφανίσουν ξαφνικά την ειδική ανάγκη.
-Θυμό ή ζήλεια για την προσοχή που δείχνουν οι γονείς και οι συγγενείς στο αδελφάκι με την ειδική ανάγκη.
-Απομόνωση ή αίσθηση ότι κανένα άλλο παιδί δεν έχει τα ίδια συναισθήματα ή τις εμπειρίες που απορρέουν από την ύπαρξη ενός αδελφού με ειδικές ανάγκες.
-Πίεση να αριστεύσουν για να "εξισορροπήσουν" τις ειδικές ανάγκες του αδελφού τους.
-Προσφορά συνεχούς βοήθειας προς το αδελφάκι με ειδικές ανάγκες, στο σημείο που οι ανάγκες του υγιούς παιδιού έρχονται μονίμως σε δεύτερη θέση.
-Υπευθυνότητα.
-Έλλειψη σωστής ενημέρωσης για το τι προκάλεσε τις ειδικές ανάγκες, πώς αντιμετωπίζονται και πώς αυτές επηρεάζουν όλη την οικογένεια.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για τα αδέλφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες:
-Να αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο και στα υγιή παιδιά.
-Να μην τα υπερφορτώνουν με υπευθυνότητες πέραν της ηλικίας του και να μην τα μετατρέπουν σε νοσοκόμα ή μπέιμπι σίτερ του αδελφού με ειδικές ανάγκες.
-Να ρωτούν τα υγιή παιδιά για τα συναισθήματά τους σχετικά με την ύπαρξη του αδελφού με ειδικές ανάγκες και να τα βοηθούν να τα αντιμετωπίσουν χωρίς να νιώθουν ενοχές.
-Να δίνουν και στα υγιή αδέλφια επιλογές και να τα κρατούν ενήμερα (στο επίπεδο που είναι κατανοητό) για τις οικογενειακές εξελίξεις.
-Να τους δίνουν πληροφορίες για τις ειδικές ανάγκες του αδελφού τους και να απαντούν στις ερωτήσεις τους με απλό, κατανοητό και σαφή τρόπο.

Πηγή: health.in.gr (Λίζα Βάρβογλη - Κλινικός Ψυχολόγος).